Święta polskie

Święta polskie – taki tytuł nosił cykl filmów zrealizowanych w latach 2000-2006. Akcja każdego z filmów tegoż cyklu rozgrywa się w ciągu jednego ze świąt obchodzonych w Polsce, głównie są to święta katolickie. Filmy w głównej mierze opisują postawy i dotykają psychologii zachowania współczesnych Polaków. Nie miałem okazji zobaczyć ich wszystkich, choć nadchodzący okres zimowy domniemam, iż ten stan rzeczy zmieni. Te które widziałem, z pewnością zasługują na uwagę.

Idąc zatem tym tropem – pomyślałem o swoim środowisku, tym w którym dorastałem, które nieustannie obserwuje, które w pewnym stopniu mnie fascynuję. Oczywiście te kilkadziesiąt zdjęć w żaden sposób nie powinno być postrzegane jako próba analizy społecznej. Tworząc owy reportaż bardziej sięgałem do emocjonalnego zaplecza tegoż święta, które zawsze wywoływało we mnie poczucie radości, skłaniało do refleksji, przybliżało do pojmowania prawd wiary. Coraz mniej takich miejsc, w których rok toczy się pod dyktando świąt i uroczystości kościelnych. Moi dziadkowie zawsze mieli masę opowiadań o ciekawych sytuacjach jakie się wydarzały w nawiązaniu do owych uroczystości. W tych miejscach jest coś niesamowitego, krąży tam duch, który kusi do bliższego spotkania. Myślę, że te zdjęcia to próba uchwycenia czegoś tak ulotnego jak tradycja, która na przestrzeni lat tworzą z wiarą silny związek.

Biała sukienka

Myśle że najdoskonalej to święto uchwyciła komedia obyczajowa Michała Kwiecińskiego. Jednym z wątków filmu jest konflikt dwóch rodzin – bogatej i biednej. Rodzice się kłócą, ale córki żyją w przyjaźni. Drugi wątek kręci się wokół zażartej dyskusji teologicznej dwóch młodych mężczyzn. Film bardzo mocno nawiązuję do naszej tradycji, a ona jest czymś co trwa. Dzięki niej te zdjęcia przywołują momenty mojego dzieciństwa, które wspominam najpiękniej…

Jeśli znajdziecie chwilkę czasu i macie ochotę na więcej, podsuwam moje inne reportaże:

• Sesja w Wenecji
• Czarny marsz w Krakowie